[...] Σ' αυτόν τον κόσμο, όπου άνθρωπος και φύση ταυτίζονται, και ο οποίος τείνει πλέον να αποτελέσει παρελθόν, σήμερα, μας μεταφέρει, έστω και με ρομαντικό κίνητρο όπως προείπα, η κυρία Λεμπέση. Ευαίσθητος άνθρωπος ("μουσικήν ποιεί και εργάζεται"), με πολλαπλά ενδιαφέροντα και πολυσχιδή πνευματική δράση, συγκεντρώνει προ πολλού, ανάμεσα στις άλλες ασχολίες της, αποσπάσματα λαϊκού ποιητικού λόγου, σαν ένα επιπλέον τρόπο να έλθει η ίδια σε επαφή με τη "μουσική" της λαϊκής ποίησης. Το πόνημά της είναι πρωτίστως έκφραση της δικής της εσωτερικής ανάγκης να μιλήσει -και μ' αυτόν τον τρόπο - για Ομορφιά, για έναν όμορφο κόσμο, αυτόν που αναζητά σήμερα στα αισθητικά πρότυπα ενός άλλου. Σ' αυτόν τον κόσμο της επιθυμεί να μας καταστήσει κοινωνούς με τα ενδεικτικά ανθολογούμενα ποιήματα της παρούσας "ανθολογίας", διαλεγμένα από διάφορες πηγές του "κλασικού" μας δημοτικού τραγουδιού και τις παροιμίες (μ' αυτό το κριτήριο εξ άλλου κατατάσσει το υλικό της). Βεβαίως η παρουσία των φυτών, των λουλουδιών και των δένδρων δεν αντικατοπτρίζει σ' όλα τα παρατιθέμενα παραδείγματα τη βαθύτερη λειτουργία τους στη δημοτική μας ποίηση, όπως την εκθέσαμε παραπάνω. Σε κάποια παραδείγματα η παρουσία τους διατηρεί την "αναφορική" τους έννοια, χωρίς δηλαδή βαθύτερους συσχετισμούς, συμβολισμούς και αναγωγές.
Στον ίδιο κόσμο επιθυμεί να μάς εισάγει και με την καταλογογράφηση δεκάδων τραγουδιών Ελλήνων συνθετών που παραθέτει στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου της. Οι απαράμιλλοι στίχοι του "κλασικού" δημοτικού τραγουδιού με την εσώτερη μουσικότητά τους συμπληρωμένοι (έστω και μόνον) με την παράθεση του τίτλου του τραγουδιού και του ονόματος του συνθέτη, θα είναι για μερικούς αναγνώστες «καταφύγιο ψυχής» και γι' άλλους αφορμή κάποιων επιπλέον σκέψεων πάνω στην πανανθρώπινη και προαιώνια σχέση ανθρώπου και φύσης, ανθρώπου και λουλουδιών ειδικότερα.
(από τον πρόλογο του βιβλίου)
