Χωρίς τυφλό πάθος

Μου ζητάει συγγνώμη για τις απροσεξίες, τα λάθη της, τον χαμένο μου χρόνο, τους φόβους, την τρέλα της, τον χαμένο μου χρόνο. Της ζητάω συγγνώμη για τον εγωισμό μου. Για την φτώχεια μου. Για τα νεύρα μου. Για την ζήλια μου. Για τους φίλους μου. Δεν ξέρω να φτιάχνω έναν καφέ της προκοπής. "Σε έχω κουράσει", μου λέει. "Σε έχω κουράσει", της λέω. "Όταν θα γνωριστούμε θα είναι καλύτερα", μου λέει. "Όταν θα γνωριστούμε θα είναι χειρότερα", της λέω.